‘…en wees niet bang voor de onzekerheid van morgen, dwaal niet af en laat nooit los, de waarheid die je steeds omarmt.’ Deze tekst zoemt vaak door mijn hoofd, het zijn flarden uit lied 717 van Stichting Opwekking https://youtu.be/-Wt1F29MhTg. Vaak word ik afgeleid door bijgeluiden, verstoringen op de lijn, waardoor ik mijn ziel niet eens meer hoor fluisteren. Het kabaal van het leven van alledag overheerst. Als ik dan naar buiten loop, het weiland in of naar de bomen en ik hoor de wind ruisen, de vogels kwetteren…. ja, dan verstommen langzaam alle geluiden in en om mij heen en voel ik weer dat het stroomt. Waar mijn voeten staan, wat mijn hart verlangt en wat mijn ziel via mijn stem probeert te zeggen. En of je nu gelooft in God, Allah, het Leven, iets of niets….ook jouw ziel zingt zachtjes voor je uit. Waar droom je van?