Langzaam geeft de dag langer licht. Zo rond de klok van vijf, als de schemer arriveert, maar het nog licht genoeg is zonder lamp, dat moment, ja, precies dat moment: tweelichten. Sprookjesachtig en magisch als je even tot stilstand komt. Je zintuigen nemen je hoofd even over. Het geluid is anders, het licht is anders, de geur is anders, het gevoel is anders. Kijk maar naar boven, naar de takken, de wolken. Luister maar naar de wind, de vogels, de stilte. Voel hoe je lijf tot stilstand komt, het stromen van je bloed in je aderen, de ontspanning rond je ogen. Ruik maar hoe de lente in aantocht is. Tweelichten, het mooiste moment van de dag, geborgen in je eigen ruimte met je eigen gedachten. Dromend, filosoferend, zwevend, zuchtend en wachtend.
